Rozdział 42

-To co robimy?-spytała Violetta.
Usadowiła się na głazie obok Camili.
-Masz gumę do żucia?-spytała Camila poprawiając włosy.
-Mam Orbit.-odparła.
-Dawaj.-Violetta wyciągnęła paczkę gum z plecaka.-Gumy zawsze pomagają mi w myśleniu. Już mam!-Camila podniosła się.
-Co?-spytali pozostali.
-Wiem, co możemy zrobić! Chodźmy w kierunku wodospadu. Coś mi mówi, że tam będzie miejsce, gdzie spędzimy noc.-Camila oświeciła pozostałych.
-Dobry pomysł! Chodźmy.-odparła Violetta splatając swoje dłonie z dłoniami Leona.
-Ale tym razem patrzcie pod nogi!-zaśmiał się Maxi rozluźniając atmosferę.
-Dobra, wszyscy mają latarki?-spytał Braco podając je kolejnym osobom.
-Tak!-krzyknęli.
-To chodźmy.-wszyscy udali się w stronę lasu.

                                                          ***Tymczasem***

German pobiegł do domu poszukując teczki.
-Zawsze czegoś zapomnę!-mruknął pod nosem zamykając drzwi.
Wszedł tylnymi drzwiami, nie chciał spotkać się z Angie.
German usłyszał jakieś nuty dochodzące z salonu. Schował się za filarem i zauważył Angie grającą na fortepianie. Grała "Tienes todo". German poniósł się muzyce, wsłuchał się w drgające struny głosowe Angie i piękny dźwięk fortepianu.
Po chwili zamyślenia, szybko chwycił teczkę z blatu kuchennego i wyszedł z domu.
Szedł ulicą spiesząc się na spotkanie. Wyciągnął z teczki jakieś papiery i przeglądał je, tak naprawdę myśląc o Angie.
W jego kierunku zmierzała jasnooka brunetka. Miała bujne loki i była szykownie ubrana- stylowy, biały żakiet i "mała czarna" oraz piękny naszyjnik i wysokie, czerwone szpilki. Na ramieniu miała modną, białą torbę. Jej usta były czerwone, a oczy pięknie wymalowane. Wszyscy panowie oglądali się za nią na ulicy.
Tajemnicza kobieta w ręce trzymała telefon. Szukała czyjegoś numeru, po nerwowo przesuwała palcem po ekranie.
German i pięknie ubrana pani wpadli na siebie, nie zauważając się.
-Przepraszam, to moja wina.-odparł German.-Naprawdę, nie widziałem pani. Spieszę się na spotkanie i...
-To też moja wina! Także zaraz mam spotkanie. Jestem Valencia.-przedstawiła się kobieta.
-A ja German.-odparł mężczyzna wyciągając dłoń na uściśnięcie.
-Przepraszam, wie pan może gdzie jest restauracja "Commono"?-spytała kobieta oblizując delikatnie usta.
-Tak, akurat do niej zmierzam.-wokół oczu Germana pojawiły się zmarszczki "śmiechu". Mężczyzna uśmiechnął się.
Razem weszli do restauracji rozmawiając ze sobą.
-Tak na marginesie... To nawet chyba z panią mam spotkanie. Jest pani z firmy "Alba & Sofia"?-spytał German otwierając Valencii drzwi.
-Tak! A pan jest dyrektorem firmy "Ecology everywhere"?-zaśmiała się kobieta.
Germana zachwycił uśmiech kobiety. Spojrzał na jej piękne usta i białe zęby, cudowne oczy i głębię spojrzenia. Jej mały nos, był taki uroczy.
-Musimy omówić więcej spraw. Może spotkamy się u mnie w domu? Mam gabinet i pełny dostęp do materiałów nam potrzebnych.-German oczarował kobietę uśmiechem.
-Ależ chętnie!-roześmiała się głośno i zatrzepotała rzęsami.-To do zobaczenia.-pocałowała go w policzek.
"Potrafię zapomnieć o Angie?"-myślał.

                                                                ***Dom Violetty***

Angie usiadła na kanapie. Otworzyła książkę "Wybór" Nicolasa Sparksa. Kobieta uwielbiała jego książki. Otworzyła na pierwszej stronie. Zagłębiła się w jej treść, zaczęła czytać każda literkę, sylabę, wyraz, zdanie, akapit. W końcu odłożyła książkę. Nic z niej nie rozumiała, jej umysł nie przyjmował informacji- cały czas myślała, czy dobrą decyzję podjęła.

-Ah...-westchnęła głośno odstawiając książkę na stół.
-Co tak pani wzdycha?-Angie usłyszała głos Olgi dobiegający z kuchni.
-O nic takiego...-odparła przeczesując włosy palcami.
-Przecież widzę, że coś się dzieje.-sympatyczna Olga weszła do salonu trzymając w ręce chochelkę do zupy.
-Olgo, muszę coś jeszcze przygotować, właśnie mi się to przypomniało!-Angie uniknęła odpowiedzi wbiegając na schody i wchodząc do swojego pokoju.
Blondynka wzięła do ręki zdjęcie stojące na szafce nocnej i pociągnęła nosem.
-Dlaczego cię tu nie ma, mamo? Doradziłabyś mi!-załkała spoglądając na sufit.
Szybko wytarła oczy, kiedy usłyszała czyjeś kroki.
-Angie?-kobieta odwróciła się widząc Germana.-Dzisiaj na kolacji będziemy mieli gościa.-odparł uśmiechnięty i zszedł na dół.
-Gościa?-mruknęła Angie pod nosem i odłożyła zdjęcie na półkę.

                                                                 ***Europa, Lloret de Mar***

-Jest! Słyszę wodospad!- krzyknęła Naty przeciskając się przez gąszcz.
-Tak! Ja też. Jest po lewej stronie!-odparł Tomas stając obok przyjaciółki.
-Nie, Tomas. Jest po prawej!-zaśmiała się Naty.
-Po lewej.
-Po prawej.
-Po lewej.
-Po prawej.
-Przecież wyraźnie go słychać.
-Tomas, to jest prawa strona, a to lewa!
-I jest po lewej!
-Prawej!
-Lewej!
-Cisza!-do akcji wkroczyła Francesca.
-Tyle, że on nic nie wie.-Naty roześmiała się.
-Dobra, idziemy tam gdzie chce Nata.-zaśmiał się Tomas posyłając dziewczynie szeroki uśmiech.
Natalia zarumieniła się i poprowadziła grupę. "Jaka stanowcza i... urocza. Lubię takie."-pomyślał Tomas dotrzymując kroku Natalii.
-Leon?-Violetta spojrzała na chłopaka kątem oka.
-Tak?-rzucił.
-Może byśmy pośpiewali?-zaproponowała szeptem.
-Teraz?!-chłopak zdziwił się.
Violetta zachichotała i otworzyła pamiętnik na jednej ze stron. Cała kartka zapisana była tytułem "Veo veo".
-Zacznijmy. Sama nie chcę.-delikatnie uniosła kąciki ust i zanuciła pierwszy takt.
Zabrzmiały pierwsze słowa piosenki:

Veo veo que ves
todo depende de que quieras ver
piénsalo bien
antes de actuar
si te enamoras te puedes lastimar

 

 

Wszyscy dołączyli się do Leona i Violi tworząc "spacerek muzyczny".

-To jaka teraz?-spytał Braco po zakończonej piosence. 

-Może "Algo suena en mi"?-zaproponował Maxi i razem z Camilą i Francescą zaczęli śpiewać. Potem dołączyli do nich pozostali.

Kiedy dotarli na miejsce, w końcu ujrzeli wodospad.

-Łał! Jak tu pięknie!-zachwyciła się Camila.

-Tam jest jakaś jaskinia. Chodźccie, może tam przenocujemy!-Francesca przejęła inicjatywę, a pozostali podążyli za nią.

-Dobra, ja śpię tutaj!

-A ja tu!

-Ja tutaj i zajmuję miejsce Leonowi!-rozpoczęła się bitwa o miejsca do spania.

Po długich rozmowach i zabawach przy świetle księżyca, wszyscy ułożyli się spać na kocach i w śpiworach.

-Psst, Leon!-Violetta szturchnęła chłopaka.

-Co?-odparł zaspanym głosem.

-Ale jesteś śmieszny jak śpisz.-zachichotała.-Do rzeczy. Może spacerek po wyspie?

-A chętnie!-odparł i w mgnieniu oka wyszedł ze śpiwora.

Po chwili już razem spacerowali brzegiem wodospadu.

-Ślicznie tu, nie?-powiedziała wpatrując się w wodę.

Nastolatka schyliła się i dotknęła lustra wody. Leon skradając się do niej wepchnął ją do jeziorka.

-Ej!-krzyknęła wynurzając się z wody.-Pomóż mi wyjść!-powiedziała wyciągając rękę. W tej sekundzie Leon również wpadł do wody.

 

                                                            ***Kolacja, Buenos Aires***

 

Kiedy wszyscy zasiedli do stołu, oczekując na Germana, Angie podniosła się z krzesła.

-Gdzie on jest?-wyglądnęła przez okno.

-Idzie!-Olga szybko zajęła miejsce przy stole.

-Witajcie!-powiedział wchodząc do domu.-Obiecałem, że na dzisiejszej kolacji będzie z nami gość. Oto Valencia.-przedstawił swoją towarzyszkę, która właśnie przekroczyła próg domu.

-Valencia?!-krzyknęła Angie na głos.

 

 

 

 

 

***

Fajny?

Oby!

Przepraszam, że wczoraj nie było rozdziału, ale nie było czasu :3

Jutro raczej też będzie późno, bo mam we wtorek 3 sprawdziany i muszę sie uczyć ;/ O ile w ogóle będzie jutro rozdział! Ale wchodźccie często, sprawdzajcie :)

Dobra, piszcie pomysły! Mam nadzieję, że te co tutaj są wykorzystane (ALL MINE) wam się podobają ;)

Buziaki,

Zuzka.