Rozdział 29

-Halo?!-krzyknęła Violetta.
-Czego chcesz, młoda?!-wrzasnęła Lena.
-Daj mi jeść. Jestem głodna.
-Chyba ci się przyśniło! Jeść dostaniesz rano, nie w nocy!
-Ale ja...-Violetta zaszlochała.
-Trzymaj tą kromkę chleba i nie marudź!-odparła brunetka i zasnęła.
Violetta po cichu wymsknęła się z tira.
Wzięła ze sobą kromkę oraz ciepły stary sweter leżący w kącie pojazdu. Włożyła go na siebie i wydostała się z auta.
-Dobra, teraz muszę jakoś przedostać się do centrum miasta. Stamtąd wezmę taksówkę lub autobus do Madrytu...-rozmyślała Viola.
Weszła w ciemny las pełen niebezpieczeństw.
Była druga w nocy.
Usłyszała pohukiwanie sowy.
-Jejku... Jak ja się dostanę do tego miasta?-panikowała.-Dobra, po tacie mam orientację w terenie.-uspakajała się.
Jakiś czas szła przez ten las. Co chwilę słyszała łamanie gałązek, śpiew budzących się ptaków.
Po długiej drodze potknęła się o wystający korzeń. Upadła na ziemię pokrytą trawą i liścmi z pobliskich drzew. Z kieszeni wyciągnęła kromkę chleba, którą dostała od Leny.
Po chwili zamknęła oczy i zasnęła.
Obudziły ją pierwsze promienie słońca.
Podniosła się i po dwugodzinnym śnie szła dalej. Zaczerpnęła choć trochę energii na dalszą podróż.
Była mgła.
Violetta nic nie widziała.
-Teraz w lewo.-powiedziała.-Czy ja już tu przypadkiem nie byłam?-powiedziała i odwróciła się.
Obkrążyła drzewo i nagle na kogoś wpadła.
-Przepraszam, zgubiłam się i nie widziałam pana w tej mgle...-przepraszała Viola.
-Nic się nie stało... Chyba też się zgubiłem! Szukam swojej dziewczyny i nie widziałem pani.
Nagle z mgły wyłonił się Leon.
-Leon?!-spytała Violetta.
-Violetta?! Jak się tu znalazłaś?!-Leon przytulił Violę.
-Uciekłam tej Lenie! Skąd wiedziałeś gdzie mnie szukać?
-Wtedy w pubie, kiedy poszłaś się napić napisałaś mi SMS: "Tobie też coś wziąć?". Zapomniałaś, ze w pubie nie ma zasięgu. Dostałem go dopiero kiedy wyszedłem z pubu, a ty już byłaś porwana. Nie widziałem w tym nic dziwnego, oprócz dopisku: "Wysłano z: Barcelona". W tym czasie przyszedł Pablo i kazał nam Cię szukać. Wiedziałem, gzie iść. Złapałem autobus, dojechałem taksówką i pomyślałem, że bedę szedł w kierunku wsi. I spotkałem ciebie!-powiedział Leon.
-Jejku, tak się cieszę!-powiedziała Violetta i mocniej przytuliła się do Leona.

                                                      ***Tymczasem***

bip, bip, bip
-Halo?-spytał German.
-Masz kasę?-usłyszał głos w słuchawce.
-Chcę porozmawiać z Violettą!
-Już ci daję twoją... O kuchnia, gdzie ona jest?!-wrzasnęła brunetka i rozłączyła się.
-Halo?! Halo?! Violetta?!-German krzyczał do słuchawki.
-Co jest?-spytała Angie.
-Rozłączyła się... I powiedziała coś w stylu "gdzie ona jest?!". Myślisz, że Violetta jej uciekła?
-To możliwe... Oby tylko się nie zgubiła!
-Oby...-powiedział German i wysiadł z auta.
Byli na lotnisku i zaraz mieli lecieć do Barcelony.
-Czekaj, też muszę wyłączyć telefon...-powiedziała Angie i sięgnęła po telefon.
bip, bip, bip
-Kto dzwoni?-spytał German.
-To Leon. Ciekawe co jest?-zdziwła się.-Halo?-Angie odebrała telefon.
-Angie? Znalazłem Violettę!
-Co?! Gdzie była?!-Angie cieszyła się jak dziecko.
-W Barcelonie w lesie! Teraz będziemy wracać do Madrytu. Podzwoń po wszystkich, bo ja mam słaby zasięg. A wy gdzie jesteście?-spytał.
-Tak się cieszę! Zaraz mamy samolot do Barcelony, ale jeszcze pojedziemy do was do Madrytu.-powiedziała Angie i rozłączyła się.-Viola się znalazła! Leon ją znalazł! Czekaj, dzwonię do Pablo.

                                                            ***Tymczasem***

-Nie uwierzysz kim jest Lena!-mówiła Viola.
-Właśnie miałem się spytać. Kim jest?-mówił Leon.
-To kuzynka Jade! Wyobrażasz sobie, że żądała okupu? To niedorzeczne!
-Okropne!-Leon był zły.
-Ciesze się, że mnie znalazłeś...-Violetta złapała Leona za rękę i wtuliła się w jego ramię.
-Zaraz powinniśmy być przy przystanku autobusowym. Dojedziemy do centrum i stamtąd weźmiemy taksówkę i...
-Ależ ty zaradny!-zaśmiała się Viola i pocałowała Leona w policzek.
Weszli do autobusu, potem przesiadli się do taksówki. Violetta zmęczona zasnęła w taksówce przytulona do Leona.

                                                         ***W tym samym czasie***

-Jak to ją zgubiłaś?! Nie!-Jade krzyczała do słuchawki.
-Przepraszam.. Wymknęła się, no...-usprawiedliwiała się Lena.
-Musisz ją dorwać!
-Ale Jade, tym razem mnie zamkną!-Lena bała się.
-Oj tam, oj tam... Masz ją znaleźć i już! Teraz idę na peeling, ciao!-odparła Jade i rozłączyła się.

                             ***Później***

-Cześć, wszystkim!-krzyknęła Violetta wchodząc na teren hotelu.
-Violetta! Tak się martwiliśmy!-do Violi podbiegli jej przyjaciele.
-Violetta!-Pablo uścisnął Violę i pogładził ją po głowie.-Całe szczęście, że się odnalazłaś! Odchodziliśmy od zmysłów!
-Tak... Nie byliście dzisiaj w studiu?-spytała.
-Nie. Musieliśmy cię szukać! Policja już zajęła się poszukiwaniem twojej porywaczki. Nie martw się!-mówiła Fran.
Pod hotel podjechała taksówka.
-Violetta!-z samochodu wyszli jej najbliżsi.
-Tata, Angie!-Viola rzuciła im się w ramiona.
-Już wszystko dobrze?-spytała Angie.
-Jak ja dorwę tą Lenę, Jade i Matiasa...-groził German.
-Tato, już jestem cała i zdrowa! Pablo już zgłosił wszystko policji. Teraz idę do pokoju się odświeżyć i oporowadzę was po okolicy.-odparła Viola i pobiegła do pokoju. Za nią pobiegł Leon, którego ciągnęła za sobą za rękę.

                                                       ***W pokoju***

-Wpis w pamiętniku skończony!  En mi mundo... Siento lo que soy...-nuciła Violetta.
-Violetta?-w drzwiach stanął Tomas.
Violetta obróciła się i ujrzała Tomasa trzymającego bukiet kwiatów w rękach.







***
Jak wam się podoba?
Piszcie swoje pomysły w komentarzach :)
Nie pisałam, bo zgubiłam kartki na których miałam zapisany cały rozdział. Byłam pewna, ze wsadziłam je do zeszytu z religii, ale znalazłam je w zeszycie z angielskiego:)
Fajny?
Oby!
Kochani, cieszę się, że jest już was tak dużo:)
20 tysięcy odwiedzin, a blog nie skończył 2 miesięcy! WOW! Dziękuję :***